Piše: Dalibor Macan
Ego je gori od najjače nuklearne bombe, njegova razornost je neuporedivo veća, ostavlja tragove kočenja u evoluciji čovjeka.
On ne oprašta, pogotovo ne oprašta uspjeh, da, tuđi uspjeh je najžešći udar na njega i tu praštanja nema, slijedi žestoka i brutalna osveta. Otac ne oprašta sinu i sin ne oprašta ocu, brat sa bratom ne govori, brakovi pucaju, mnoge ljubavi ili se raspadaju ili se uopšte ne dogode, prijateljstva nestaju, kumovi se razilaze, ubistva i ratovi svjetskih razmjera i sve to zbog ega, sve zbog osjećaja samovažnosti.
Svaka identifikacija da li nacionalna, vjerska, sportska, duhovna i bilo koja druga dešava se kroz ego.
Oproštaj dolazi iz srca, a osuda i negiranje istine dolazi iz ega.
Poštovanje je izraz svjesti i izraz ljubavi, dakle poštovanje se izražava kroz ljubav, a ne kroz najmizernije podilaženje. Podilaženjeje je podilaženje egu, takođe dolazi od ega i nosi skrivenu namjeru koja se često podrazumjeva.
Laskanje može da bude spontano i simpatično ali podilaženje je najjadniji način udvaranja, još je jadniji onaj koji se prima na to. U oba slučaja to je izraz nepoštovanja sebe odnosno odraz nesvjesti to jest njeno ispoljavanje.
Ego se kreće od grubog do suptilnog nivoa, od samovažnosti do samosažaljenja na putu samoobmane kroz iluziju uma.
Vaše mesto duhovnosti 